De regen slaat tegen het raam. Ik zit lekker binnen in de comfortabele stoel en blader een foodmagazine door. Deze keer is het thema voedsel van vroeger, zo vertaal ik vrij. Stoofpeertjes. Warm en rood. Een appeltaart. Gevlochten en glanzend. Gehaktballen. Rond en sappig. Ik blader verder en zie pompoenen. Heerlijk. Kun je heerlijke soep van maken. Zo’n dampende kom waaraan je je handen brandt. En wel ja, situeer me maar voor de open haard. Met rode wangen van een herfstwandeling. Met twee boenders die met natte gekamde haartjes in hun geruite pyjama op de bank zitten en een biologisch scharrelbroodje uit de oven opknagen. De Man hakt hout in de tuin. Mooi plaatje. Maar lijkt niet op de werkelijkheid. De werkelijkheid is dat mijn boenders helemaal niet rustig op de bank zitten, maar aan het eind van de dag het bloed onder elkaars, en mijn, nagels vandaan halen, ik helemaal geen tijd heb om met een kop dampende soep in mijn handen naar een paar vlammetjes te staren en De Man helemaal geen hakbijl bezit.
Die dag kwam ik thuis met twee pompoenen. Want al zou het nooit een perfect plaatje worden, ik had wel zin in soep. Ik zette de knaloranje vruchten op het aanrecht. Ik zocht op internet een recept. Tikte in ‘recept pompoensoep makkelijk’. Twee uien, 500 gram pompoen, bouillonblokje en een grote pan. Eitje toch? Het begon ermee dat ik met mijn mes niet door de pompoen kreeg. Ik raadpleegde wederom internet. Op youtube vond ik een filmpje hoe ik een pompoen moest snijden. Gewoon even het dakje eraf jassen en dan in vieren snijden, pitjes eruit, schilletje eraf. Ik kreeg met moeite het dakje eraf. De striemen van het mes stonden in mijn handen. Toen moest ik dat ding nog in vieren snijden. Met mijn volle gewicht leunde ik op de herfstvrucht. Het mes zwiepte gevaarlijk heen en weer. “Vergeet niet een doek onder de pompoen te leggen tegen het wegschuiven”, zwaaide de youtube-kok vrolijk met zijn mes. Zweetdruppels parelden van mijn voorhoofd. Ik gooide mijn gewicht nog maar eens in de strijd en ja hoor. Daar had ik een kwart. De keuken zat onder de pompoenpitten en draadjes. Ik leek wel een slager. Had een volledige workout in de keuken achter mijn kiezen toen de soep uiteindelijk in de grote pan op het vuur stond te pruttelen.
Mijn oudste kwam terug van het voetbalpleintje. Rode wangen, bal onder zijn arm, modder onder zijn schoenen. “Hoi mam”, riep hij olijk, “wat ben je aan het koken? Gedverderrie het stinkt”, trok hij zijn neus op. Mijn kleinste struikelde ook de keuken in en papegaaide zijn broer na, zonder dat ie wist waar het over ging. De Man kwam met een rood hoofd van het hardlopen terug. Gretig keek hij in de pan. Om vervolgens teleurgesteld zijn schouders op te halen. “Dat vind ik zo’n flauwe hap.”
Nadat ik de keuken had gesopt, schepte ik een dampende kom pompoensoep in. Dat weekend lepelde ik anderhalf liter pompoensoep naar binnen. Volgende herfst ga ik gewoon weer naar dat soepwinkeltje in Utrecht. En voordat ik mijn bestelling plaats, maak ik eerst een diepe buiging voor de maker van de pompoensoep.
Vraag van de redactie: Wie helpt Ka aan een recept voor Pompoensoep waar wél de hele familie bij van wordt? Reacties graag onder dit artikel of via Facebook
Karin van Leeuwen (42 jaar) is in between jobs, maar drukker dan ooit. Heeft twintig jaar voor kranten gewerkt en schrijft blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met Robert Brekelmans en hun twee boenders Bob en Tom in ’t Gooi. Naast schrijven is lezen een grote hobby. De andere passie is sporten; heel wat uurtjes brengt zij door in de sportschool om een spinning-, pump-, of bodybalanceles te volgen. Sinds kort is ze regelmatig op het voetbalveld te vinden om het team van haar oudste te coachen. De andere blogs van Karin op Damespraatjes vind je hier
Lees hier de persoonlijke blog van Karin: www.kaleeuw.blogspot.com
Foto Karin: gemaakt door Tom Brekelmans
Karin van Leeuwen -
Hmmmm… dat is een lekker recept! Dank je wel Marit! Ik ga m uitproberen.