Vroeger had je van die vriendschapboekjes op de basisschool waar je in schreef wie je precies was en wat je leuk vond. Bij beroep schreef ik steevast: timmervrouw. Uiteraard omdat mijn vader van beroep timmerman is en ik toen al licht feministisch en recalcitrant was. Ik wilde absoluut geen juffrouw of moeder worden, dat wilde namelijk elk meisje al worden in mijn klas, dus ik niet. Maar het was niet alleen maar voor het idee, ik vond klussen ook echt leuk. Ik hielp samen met mijn zusje mijn vader met het bouwen van de schutting of het in elkaar zetten van Ikea meubels. Hoewel ik geen timmervrouw ben geworden, heb ik goeie herinneringen aan mijn klusjeugd. Een paar kluslessen van mijn vader.
Klustermen om indruk te maken
Vanwege mijn vroegere wens om timmervrouw te worden, wilde ik natuurlijk niet achterblijven qua terminologie. Ik sprak dus regelmatig mijn vader na als hij het had over een Bahco, trapleer of waterpomptang. Wist ik veel, ik was ook maar zes jaar oud, maar cool vond ik het in ieder geval wel. Gelukkig is die kennis grotendeels blijven hangen, dus ik sta bijna nooit voor aap bij de bouwmarkt. Hoeveel vrouwen kunnen nu zeggen dat ze weten wat Trespa is? Of wat het verschil is tussen alle houten balken en welke je dus het beste voor het bouwen van een schuurtje kunt gebruiken? Dank je wel, papa.
Koop goed spul
Als mijn vader materiaal nodig heeft, gaat hij altijd naar Pontmeyer. Hoe vaak ik hem niet heb horen zeggen: ‘morgen even naar Pontmeyer’ of ‘dat hebben ze wel bij Pontmeyer’. In zijn mening vele malen beter dan andere bouwmarkten. Toen ik ouder werd en eigenwijs goedkope verf en timmerspullen bij andere winkels haalde om nog wat te maken van mijn studentenkamer, begreep ik ineens wat hij bedoelde. Het scheelt je tijd en uiteindelijk geld om duurdere verf te kopen, dan hoe je namelijk maar één keer die gigantische muur te verven.
Ruimtelijk inzicht
Waar ik het meest blij om ben, is toch wel mijn ruimtelijk inzicht. Natuurlijk is dat deels aangeboren, maar hoe meer je het oefent, hoe beter je erin wordt. Ik durf ook zeker te zeggen dat ik een beter ruimtelijk inzicht heb dan de meeste mannen, in ieder geval beter dan mijn vriend. Die richt soms ruimtes in op een manier dat ik begin te twijfelen of hij überhaupt wel in 3D kan zien. Gelukkig vullen we elkaar daarin aan. Ik zet bijvoorbeeld alle meubels in elkaar, hij trekt de champagne open. Allebei even belangrijk. Als we ooit kinderen zouden krijgen, vraag ik me alleen af wat voor genenpakket daar uit zou komen. Dat komen we alleen nooit te weten, want moeder worden wil ik nog steeds niet. Hoewel timmervrouw niet meer mij ambitie is, ben ik nog steeds even recalcitrant als toen ik dat nog wel wilde.
